بازی های کامپیوتری نوعی سرگرمی تعاملی است که توسط یک دستگاه الکترونیکی مجهز به پردازشگر یا میکرو کنترلر انجام میشود.
مقدمه
تا همین چند سال پیش، زمانی که دوستان و آشنایان به دور هم جمع می شدند، پایه ثابت میهمانی ها، بازی ها بودند. منچ و مار و پله و اسم فامیل و بازی های کارتی و انواع بازی های تخته ای از محبوب ترین بازی های این دورهمی ها بودند. هنوز هم این رسم تا حدودی وجود دارد ولی احتمال دیدن یک نفر در حال بازی بر روی موبایل بسیار بیشتر است؛ خواه در مترو، میهمانی، صف خرید و حتی قبل از شروع امتحان.
ممکن است تصور کنید که بازی کامپیوتری علاوه بر اینکه منجر به اتلاف وقت می شود، باعث ضعیف شدن چشم و حواس پرتی و ضعف اعصاب هم می شود. ولی یافته های علمی این نظرات را تایید نمی کند، بلکه مزیت هایی در حوزه بهداشت روان و تقویت تمرکز و رشد شخصیت دارد.
برای میانگین زمان بازی کردن افراد در سنین مختلف، آمارهای متفاوتی عنوان شده است ولی در مطالعاتی که در سال 2019 در کشور آمریکا صورت پذیرفت، مشخص شد که افراد 15 تا 24 سال روزانه 39 دقیقه به بازی کردن مشغول هستند که این میزان برای افراد 25 تا 34 حدود 20 دقیقه می باشد.
این بازی ها می تواند بر روی کامپیوترها، کنسولهای اختصاصی و با موبایل اجرا شوند و گاهی نیز بازی ها به صورت ابری بوده و با انواع سیستمهایی که امکان اتصال به اینترنت را دارند، قابل اجرا هستند.
از مهمترین ژانرها و یا سبکهای بازیهای کامپیوتری می توان به اکشن، ماجراجویی، نقش آفرینی، شبیه سازی، استراتژیک، ورزشی، ریتمیک، بقا، مبارزه ای، پازل و چند نفره آنلاین اشاره کرد.
البته گاهی ژانرهای دیگری هم در این حوزه معرفی می شوند و گاهی نیز یک بازی در دو یا چند ژانر قرار می گیرد ولی به صورت کلی، مهمترین سبکهای بازی های کامپیوتری، موارد گفته شده می باشند. مراحل ساخت یک بازی کامپیوتری به صورت خلاصه شامل این موارد است: پیش تولید، طراحی شخصیت، ایجاد حرکت، دنیای بازی، کدگذاری، پس از تولید و عرضه.
استفاده از بازی ها در کسب و کارها دیرزمانی است که اتفاق افتاده است. کسب و کارها تلاش می کنند تا بتوانند با استفاده از پتانسیل های این حوزه، به تقویت خود مبادرت ورزند. موارد زیر را می توان از کارکردهای بازی ها کامپیوتری در حوزه کسب و کار دانست، هرچند که کاربرد آنها محدود به این چند مورد نیست:
- آموزش: برخی از بازی های کامپیوتری از تکنیک های شبیه سازی و واقعیت مجازی به خوبی استفاده کرده اند به حدی که می توان آنها را برای آموزش در موضوع آن بازی در نظر گرفت. بازی های شبیه ساز پرواز و تیراندازی از جمله این موارد است. یا مساله از یازی های سبک ماجراجویی برای تقویت هنر استنتاج و حل مساله استفاده می شود. گاهی نیز از بازی ها برای تغییر نگرش پرسنل (مثلا در حوزه بهره وری) استفاده می شود.
- گیمیفیکیشن: مفهوم گیمیفیکیشن که بازی سازی یا بازی آفرینی هم گفته می شود، به معنای هنر تعبیه کردن مکانیزم های بازی در فضاهایی است که به صورت پیشفرض برای بازی طراحی نشدهاند. اگر بخواهیم ساده تر بیان کنیم، زمانی که شما یک فرایندی که به صورت پیش فرض به صورت جدی، رسمی و غیرتفریحی انجام می شود را با کمک بازی ها بازآفرینی کنید، از گیمیفیکیشن بهره خواهید برد. برای مثال، شما می توانید فرایند فروش در کسب و کارتان را با هدف جذب بیشتر مخاطب و درگیری ذهنی او، با بازی تلفیق کنید و مثلا در قسمت هایی از فرایند امتیازهایی برای مشتری قرار داده و یا او را ترغیب به انجام فعالیت های مفرحی قرار دهید. به این مساله، گیمیفیکیشن می گویند. البته توجه داشته باشید که گیمیفیکیشن الزاما بر بستر دیجیتال و فناوری رخ نمی دهد و شما می توانید حتی یک صف نانوایی را چسباندن پوسترهای حاوی اطلاعات از کسالت خارج کنید، ولی قسمت بزرگی از گیمیفیکیشن بر پایه فناوری قرار دارد.
- تبلیغات: دنیای تبلیغات از هر فرصتی برای توسعه کسب و کارها بهره برداری می کند. حالا که میزان وقت گذاری برای بازی ها توسط کاربرانشان تا این حد افزایش یافته و عموما کاربران در زمان بازی، احساسات بهتری دارند، از دید صاحبان کسب و کار، یک فرصت طلایی برای تبلیغات پدیدار شده است. برای تبلیغات، گاهی خود محصول به صورت مستقیم درون بازی به صورت مستقیم و غیر مستقیم معرفی می شود و گاهی نام تجاری کسب و کار در بازی درج شده و یا با حمایت از ساخت بازی و یا مسابقات به کاربران معرفی می شود .